Adlitzgraben
subiektywna ocena miejsca: ******
opracowanie: Grzegorz Zieliński i Agnieszka Romańska
zdjęcia: Agnieszka Romańska, Piotr Kordek, Grzegorz Zieliński
Rejon
Dolina Adlitzgraben – dolina w rejonie przełęczy Semmering, ok. 80 km na pd-zach od Wiednia, Austria.
Przybliżona lokalizacja – na mapce zaznaczone jako „A”. Dolina jest skalista, miejscami tworzy malowniczy w±wóz. W jej skrajnie zachodniej części, pomiędzy miejscowościami Orthof i Breitenstein znajduj± się dwie skały: Falkenstein (ok. 500 m. długości mur, wysokość do 70 m.) i Zapf (skałka o wysokości 30 m., szerokości ok. 50 m., mocno przewieszona), na których koncentruje się ruch wspinaczkowy.
Rodzaj wspinania
Wspinanie typowo sportowe – przeważaj± drogi jednowyciagowe, do 30 m. (nieliczne dłuższe), dobrze ubezpieczone (komplet przelotów + stanowisko zjazdowe na (prawie) każdej drodze. Dróg dwuwyci±gowych jest kilkanaście, poza tym kilka 3 i 4-wyci±gowych. W sumie w rejonie znajduje się ponad 200 dróg o trudnościach IV+ – XI, przy czym większość stanowi± te z przedziału VII – VIII+ (w skali UIAA). Skała – wapień, podobny do tego w południowej Europie, świetnie uklamiony, generalnie bez nacieków, dominuj± formacje przewieszone o rożnym k±cie odchylenia od pionu.
Wizytówk± rejonu jest położony tuż przy szosie sektor Monster, w którym ze względu na solidne przewieszenie można się wspinać nawet podczas ulewnego deszczu.Różnorodny charakter dróg, lita skała i bliskość Wiednia powoduj±, że jest to ulubiony rejon sportowy mieszkańców tego miasta, jak również innych przybyszy (głównie Czechów i Węgrów). W weekendy bywa czasem tłoczno.
Dokładne położenie oraz dojazd
Rejon w zasadzie przeznaczony jest tylko i wył±cznie dla zmotoryzowanych.
Z Warszawy około 900 km. Optymalna trasa dojazdu na miejsce to:
Warszawa – Cieszyn [tras± katowick± – E67 + E75] – Olomouc [Ołomuniec] – Brno – Mikulov – Wiedeń. Z Wiednia tras± A2 [E 59] na dwa sposoby.
a) do zjazdu nr 46 [Knoten Wiener Neustadt] na Neukirchen, następnie przez Neukirchen, Gloggnitz, Breitenstein – z tej ostatniej miejscowości kilka km drog± na Orthoff, skały s± tuż przy drodze. Miejsca parkingowe [na kilka aut] tuz za ostatnimi skałami albo
b) z wyżej wymienionej autostrady A2 do następnego zjazdu [nr 57 – knoten Seebenstein], z którego drog± szybkiego ruchu S7 w kierunku Semmering. Zjazd z tej drogi w Gloggnitz, następnie przez Schottwien, Breitenstein [drog± jak w wariancie a)] pod skały.
Kieruj±c się z Gloggnitz na Payerbach, Reichenau i Hirschwang dojeżdżamy do doliny Hollental, gdzie znajduje się wspomniane darmowe miejsce kempingowe w Kaiserbrunn [tuż na lewo od drogi, łatwo przeoczyć!].
Alternatywne drogi: przez Słowację [pozwala omin±ć Wiedeń] lub Brno, Znojmo i Wiedeń.
Dojazd w skały z dzikiego campu w Höllental (Kaiserbrunn – około 15 km.) – wariant najszybszy i najkrótszy. Z Kaiserbrunn jedziemy w dół doliny (w kierunku Gloggnitz), w Hirschwang (pierwsza miejscowość, około 4 km.) skręcamy w prawo zaraz za stacj± kolejki linowej w kierunku na Prein. Jedziemy około 4-5 km. W Prein czujny zakręt w lewo tuż za knajp± (drogowskaz niewidoczny, schowany za lustrem drogowym z prawej strony drogi) i dalej w zasadzie prosto, do poł±czenia z drog± Reichenau – Orthof (w lesie). Tam ostro w prawo, po 2-3 km. dojeżdżamy do Orthof (2-3 domki, charakterystyczny basen przy jednym z nich). Trzymaj±c się głównej drogi po 1-2 km. widzimy po lewej wysepkę na 3-4 samochody a z prawej mniejsz±, na 1 autko. Wysiadamy, zabieramy szpej i idziemy szos± dalej, gdzie odsłania się widok na sektor Monster (przewieszony mur tuż nad szos±). Za Monsterem ścieżk± wprost do pozostałych sektorów ściany Falkensteinwand. Do sektora Zapf idziemy ścieżk± biegn±c± w lewo z wysepki dla samochodów, obok ławeczki. Po ok. 50 m. jesteśmy pod skałk±.
Krótka historia rejonu
Rejon eksplorowany od II połowy lat 80-tych XX w., w zasadzie od razu jako rejon free-climbing’owy, nie sprofanowany żadnymi hakówkami itp. 🙂
Pierwsze ubezpieczone drogi – 1985-1987, pierwsza połowa lat 90-tych – boom eksploracyjny, powstaje wtedy ok. 90% istniej±cych dróg. Koniec lat 90-tych i pocz±tek XXI w. – pojedyncze realizacje, w tym „Napalm in the morning” 8c+ [XI UIAA] z 2002 r. – najtrudniejsza obecnie droga w rejonie.
Przez wspinaczy z Polski rejon został odkryty w II połowie lat 90-tych – trochę „przez przypadek”, ponieważ miejsce to nie było nigdzie szerzej reklamowane. W ostatnich latach rejon wizytowany przez Polaków regularnie, zwłaszcza w tzw. „długie weekendy”.
Skały s± na terenie prywatnym, właściciel był/jest nadal [?] niechętnie nastawiony do obecności wspinaczy, zdażały się naloty policji itp. Przed 15 maja jest oficjalny zakaz wspinania [średnio respektowany].
Prywatne doświadczenia
W zasadzie każda droga w rejonie jest warta polecenia.
Noclegi i inne patenty
Miejsce na biwak znajduje się w odległej o 15 km. dolinie Höllental, w miejscowości Kaiserbrunn. Jest to niewielki placyk przy drodze, który jest właściwie parkingiem wyposażonym w przyzwoite WC i umywalki. Brakuje możliwości skorzystania z prysznica, ale jak za friko jest całkiem nieĽle.
Należy pamiętać o pozostawieniu miejsca w takim stanie, w jakim chciałoby się je zastać.
Na miejscu jest tylko knajpa, a do sklepu trzeba się udać do najbliższej miejscowości [Hirschwang] lub do nieco dalszych [Gloggnitz]. Sklep wspinaczkowy – w Gloggnitz, ceny raczej wysokie.Piwo: cała gama miejscowych gatunków, dostępna w lokalnych supermarketach po niewygórowanych cenach. W knajpach zdecydowanie drożej.
Przewodniki i mapy
http://www.wspinek.fr.pl – drogi sportowe
http://www.8cplus.at/adlitz.asp – tylko buldery
Inne
Lokaln± tradycj± były najazdy miejscowej policji [w asyście właściciela terenu ze skałami] i zdejmowanie wspinaj±cych się osób z dróg, na szczęście bez dalszych konsekwencji. Praktyki te miały miejsce pod koniec lat 90-tych ubiegłego stulecia, w okresie zakazu wspinania [przed 15 maja]. Nie wiadomo czy „tradycja” ta przetrwała do dziś [właściciel był w tamtym czasie już dość posunięty w latach…].
Galeria