Vanoise

Vanoise

opracowanie: Anna Leonowicz
zdjęcia: Anna Leonowicz

Rejon

Masyw Vanoise, Alpy, Francja.

Rodzaj wspinania

Region nie jest tak znany i popularny jak sąsiadujące z nim masywy Mont Blanc czy Ecrins – to jego duża zaleta. Nie ma tu tłoku, nie stoi się w kolejce nawet do łatwych, często chodzonych dróg.
Skała jest dosyć niecodzienna – jest to wapień metamorficzny, miejscami przewarstwiony łupkami. Nie spotyka się go w znanych rejonach skałkowych, trzeba się przyzwyczaić do tych formacji. W trudnościach skała jest bardzo lita, łatwiejsze wyciągi mogą być kruche.
Drogi o charakterze górskim (wielowyciągowe) w większości wyposażone w komplet spitów, na starych drogach również haki, miejscami jednak warto mieć własny sprzęt (zwłaszcza na łatwiejszych wyciągach).
Dużo jest wspinania w zakresie trudności 5b-6c, trudniejsze drogi wystepują rzadziej. Dominujące formacje to płyty i rysy.
Wystawy ścian – w zasadzie wszystkie możliwe; wspinanie skalne przez całe lato, drogi lodowe wiosną do początku lipca.

Dokładne położenie oraz dojazd

Położenie: na południe od masywu Mont Blanc i na północ od masywu Ecrins
Dojazd: Genewa – Chambéry – Albertville – Moutiers – Pralognan

vanoise_mapka_resize.jpg
Położenie Vanoise

Krótka historia rejonu

Początki eksploracji regionu to połowa XIX w.; do 1900 roku zdobyte zostały wszystkie wyższe szyty masywu, włącznie z najwyższym Grande Casse (3852 m.). Dwie przełomowe daty to: rok 1933, kiedy A. Bonacossa i L. Binaghi poprowadzili do dziś słynną lodową drogę Couloir des Italiens na północnej ścianie Grande Casse; oraz rok 1964 i pierwsza droga na jednej z najwybitniejszych (skalnych) ścian masywu – północnej Aiguille de la Vanoise – poprowadzona przez R. Desmaisona i A. Bertranda. W latach 80-tych, wraz z pojawieniem się spitów eksploracja objęła wielkie płytowe ściany – Aiguille de la Vanoise, Paroi de Bazel, Mont Pourri, które dziś przecina gęsta sieć dróg. Do dziś notowane są nowe przejścia, dużo dróg w tym rejonie poprowadzili m.in. B. Vion, F. Diaféria, D. Maillot, J. Merel, T. Lombard, P. Deslandes.

Prywatne doświadczenia

Bardzo pozytywne doświadczenia, jest tu naprawdę dużo wspinania skalnego w górskiej scenerii. W 2002 roku odbyło się tu międzynarodowe spotkanie wspinających się kobiet – Randez-Vous Hautes Montagnes (RHM). Wspinały się tu osoby na dość zróżnicowanym poziomie, każda miała co robić.

Dobrą bazą wypadową jest Pralognan, można stąd podejść pod ścianę i wspiąć się jednego dnia. Warto na pewno odwiedzić również inne doliny: Champagny, Val d’Isere, Les Arcs.

Wspinałam się i polecam:

  • południowo-zachodnia ściana Moriond (L’Eté Indien TD-);
  • wschodnia ściana Grand Marchet (Méli-Mélo TD);
  • południowa ściana Petit Arcellin (droga J. Vion i R. Tomio TD+);
  • północna ściana Aiguille de la Vanoise (Desmaison TD) – ściana jest mroczna i bywa mokra, ale warto;
  • warto wejść na najwyższy szczyt Grande Casse, chociażby drogą normalną (tzw. Grands Couloirs);

Ciekawe ściany to również:

  • południowa ściana Paroi de Bazel
  • południowa ściana Mont Pourri
  • północno-wschodnia ściana Aiguille de l’Épéna

Noclegi i inne patenty

W Pralognan jest duży kemping, ze wszystkimi wygodami, supermarkety i sklepy sportowe. W górach nie wolno rozbijać namiotu (park narodowy), ale przy schronisku było to tolerowane.

Przewodniki i mapy, strony www

Przewodniki:
P. Deslandes, J. Merel: Le topo de la Vanoise, édition 2001 – najlepszy;
Ch. Maly: Le massif de la Vanoise;
P. Chapoutot: En Savoie.

Mapy:
1:25 000 IGN 3534 OT Les Troi Vallées.
1:25 000 IGN 3633 ET Tignes-Val d’Isere.

Internet:
http://www.pralognan.com
http://www.champagny.com
http://www.hautemaurienne.com

Inne

Masyw Vanoise to nie tylko wspinanie. Jest to świetny region na trekking, dużo jest możliwości chodzenia po lodowcach i łatwych trzytysięczników. W zimie to raj dla narciarzy ski-tourowych.

W okolicy Pralognan jest ferrata, można też polatać na parapentach; a na niepogodę – basen i sztuczna ścianka w centrum sportowym. Tutejsze skałki (1-2 wyciągi) to rozwiązanie raczej na gorsze dni.

W Pralognan nie brak również możliwości wypróbowania francuskiej kuchni i wina.Pogoda w lecie jest znacznie bardziej stabilna niż w wyższych masywach np. w Chamonix. Vanoise to park narodowy, założony przede wszystkim ze względu na ochronę koziorożców. Dobrym miejscem do obserwacji są stoki Grand Bec.

Galeria

vanoise_1_resize.jpg vanoise_10_resize.jpg vanoise_2_resize.jpg
Vanoise
arch. Anna Leonowicz
Vanoise
arch. Anna Leonowicz
Vanoise
arch. Anna Leonowicz
vanoise_3_resize.jpg vanoise_4_resize.jpg vanoise_5_resize.jpg
Vanoise
arch. Anna Leonowicz
Vanoise
arch. Anna Leonowicz
Vanoise
arch. Anna Leonowicz
vanoise_6_resize.jpg vanoise_7_resize.jpg vanoise_8_resize.jpg
Vanoise
arch. Anna Leonowicz
Vanoise
arch. Anna Leonowicz
Vanoise
arch. Anna Leonowicz
vanoise_9_resize.jpg    
Vanoise
arch. Anna Leonowicz